......
Παραμονές Χριστουγέννων πετάχτηκα σε εμπορικό κέντρο για να ταχτοποιήσω μερικές εκκρεμότητες , φυσικά και το μετάνιωσα μέσα σε 2 μόλις λεπτά, αλλά ήτανε πολύ αργά για να γυρίσω πίσω. Περιμένοντας να παρκάρω σε μια από τις ανύπαρκτες θέσεις και ενώ μετρούσα αντίστροφα μέχρι το 100 μέχρι να πειστώ να φύγω, εκεί γύρω στο 53, άκουσα κλάματα. Έναν περίεργο ήχο, οξεία φωνή , γνωστό και άγνωστο συνάμα. Για πολύ λίγο, μετά σιωπή και μουσική. Αποφάσισα να κάνω έναν γύρο ακόμα μπας και η προσωρινή αφραγκία κάποιου τον οδηγούσε πιο νωρίς στη φυγή από εκεί και κατάφερνα να στριμώξω κάπου το βενζινοκίνητο κουτί μου.
Λίγα μέτρα πιο πέρα σταμάτησα. Ένας καφετί σκυλάκος έδειχνε να ενδιαφέρεται πολύ για τον πράσινο μικρό κάδο απορριμμάτων, ωστόσο ήτανε πολύ κοντός για να μπορέσει έστω να μυρίσει τι είχε μέσα. Τον πλησίασα. Έδειχνε να μη με φοβάται , καθώς δε γύριζε καν προς το μέρος μου. Έφτασα πολύ κοντά του και κοίταξα μέσα στον κάδο. Κάποιος είχε πετάξει ένα μισοτελειωμένο σάντουιτς. Αυτό λοιπόν γύρευε. Το πήρα και του το έδωσα. Δεν το έφαγε. Όχι γιατί δεν πεινούσε, αλλά γιατί δεν μπορούσε να το βρει. Ήτανε τυφλός. Τα μάτια του εξογκωμένα και άσπρα. Το σώμα του πληγιασμένο, τα κόκκαλα του διαγράφονταν κάτω από το λεπτό του δέρμα, η ουρά του μισοκομμένη. Στα χέρια μου πήρα το μισοτελειωμένο σαντουιτς, το έφερα κοντά του, το έφαγε πριν καν καταλάβω τι έγινε. Κοίταξα τριγύρω , έφυγα να ψάξω για καντίνα. Ένα ζευγάρι με προσπέρασε βιαστικά κοιτάζοντας τον με αηδία, ένας τυπάκος με ποδήλατο κοντοστάθηκε και τον κοίταξε. Κόσμος πέρασε και έφυγε. Ένας παππούς τον χτύπησε για εκφοβισμό με ένα μωβ μπαστούνι. Μια οικογένεια με καρότσι προσπέρασε. Σακούλες, μπαλόνια, γλυκά, τραγούδια.
Κι εκείνα τα μάτια που σταμάτησαν κάποτε να κοιτάνε, έμειναν να ψάχνουν τα δικά τους Χριστούγεννα σε έναν κόσμο που τυλίγει το κάθε τι σε διακοσμητικό χαρτί, ακόμα και την αδιαφορία του..
Δεν είναι όλοι φιλάνθρωποι και φιλόζωοι του διαδικτύου. Υπάρχουν άνθρωποι και πλάσματα που αγαπούν, που βοηθούν, που συμπαραστέκονται χωρίς διακρίσεις φύλου, είδους. Και το κάνουν όλο το χρόνο, όλη τους τη ζωή.
Εκείνοι είναι τα Χριστούγεννα όλων μας. Και γιορτάζουν κάθε μέρα…
Καλή χρονιά σε όλους από εμένα και το νέο , παντοτινό μου φίλο Τσίκο ..

Αναγνώστρια

Πηγή: Tromaktiko