χθές το μεσημέρι είδα έναν κύριο με ένα σκύλο χασκι να είναι σε διάζωμα στην Ν. Σμύρνη. Μου τράβηξε την προσοχή ότι ο κύριος ήταν σε βαθύ κάθισμα δίπλα απο τον σκύλο. Ειδα λοιπόν ότι ο κύριος αυτός, κρατούσε ένα χαρτόνι στο σημείο που ο σκύλος ήταν έτοιμος να "λερώσει". ......
Ενθουσιάστηκα τόσο που αν δεν άναβε το φανάρι για να φύγουμε θα είχα κατέβει απο το αυτοκίνητο για να του σφίξω το χέρι!Δεν το είχα ξαναδεί -εξαιρουμένης μιας κοπελίτσας πριν πολλά χρόνια στον Πειραιά που φόραγε γάντια και κράταγε σακούλα. Τόσο απλό είναι αγαπητοί μου φίλοι. Αρκεί να σκεφτούμε λίγο παραπάνω. Δεν αρκεί να μας ενδιαφέρει μόνο ότι το ζωάκι μας δεν"λέρωσε" το σπίτι μας. Γιατί και οι δρόμοι και τα πάρκα δικά μας είναι.


=== ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΣΥΓΧΑΙΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ... ΕΙΡΩΝΙΚΟ Ε...?